Edinburgh

Ons eerste tripje buiten de deur , buiten Nederland , zonder onze kids. We gaan naar Edinburg . 3 dagen struinen in de schotse hoofdstad . We hebben een hotel geboekt in "the old town".

Old Town is de bruisende oude binnenstad met eeuwenoude gebouwen en smalle straatjes. Midden in Old Town, op een uitgedoofde vulkaan, staat Edinburgh Castle met de kroonjuwelen van Schotland. De Royal Mile, een steile straat met traditionele pubs, informele eethuizen, souvenirwinkels en kleine museums, loopt van het kasteel naar het Schotse Parlement en het paleis van Holyroodhouse, de Schotse residentie van de Koningin.

Het hotel "opstruinen" is nog een hele opgave. Maar goed , we hebben alle tijd .

Bovenstaande foto had géén invloed op de zoektocht naar ons hotel . Was wel een goed en wenselijk excuus geweest.

We gaan s'avonds even een kijkje nemen op de "Royal mile". Het is echt alles wat we ervan hadden verwacht . WOW ! I am in love .

Happie doen

Arthurś seat

De volgende dag begon met regen we besloten arthur's seat te bewandelen/ beklimmen . De man welke we richting vroegen wenste ons "good luck" met dit weer . Dat weerhield ons doorgewinterde bergbeklimmers niet om de tocht door te zetten natuurlijk .

The scotsman was right . I t was a bad idea .Mission failed . Road to the top was closed . f.ck!

Bakkie doen om op te warmen

Cemetery sight seeing .

GREYFRIARS KIRKYARD

Heb je stalen zenuwen? Lucky you! Ga dan in het donker naar Greyfriars Kirkyard. Deze begraafplaats ligt aan de voet van Castle Hill en kent een behoorlijk lange en nare geschiedenis. ‘s Nachts willen de geesten nog wel eens tevoorschijn komen. Je begrijpt, wij zijn hier met daglicht geweest

Happie doen

Verhaaltje :

Mary King's Close

Een van de bekendste closes is Mary King's Close, welke bekend staat om haar paranormale activiteiten. Dit wordt een van de spookachtigste plaatsen in Edinburgh genoemd. Eeuwenlang is deze close, inclusief alle geheimen, begraven geweest onder de stad en vergeten. Pas in april 2003 werd deze plaats heropend voor publiek.

Archeologen en historici geloven dat de close meer was dan enkel een smalle doorgang. Het zou toegang dienen tot meerdere closes en pachtgoed in bezit van Alexander King. Hij vernoemde deze specifieke close naar zijn dochter, Mary. Ze was een weduwe, moeder van vier kinderen, naaide en handelde in stoffen en is later uitgegroeid tot een welvarend zakenvrouw. Dat een close naar een vrouw vernoemd werd, was zeer ongebruikelijk. Dit toont aan hoe hoog haar status geweest moet zijn in het oude Edinburgh.

Over Mary King's Close doet een van de gruwelijkste en meest verontrustende geruchten de ronde. Slachtoffers van de pest zouden hier opgesloten zijn, waarna de steeg dicht gemetseld werd en deze mensen gevangen zaten. Ze konden niks anders doen dan wachten op hun dood. Hierdoor heeft de close dan ook de bijnaam Street of Sorrows gekregen.

The Real Mary King's Close

The Real Mary King's Close is een attractie die hoog op de bezienswaardighedenlijst staat van menig toerist. Karaktergidsen in kostuum nemen je mee naar het 17e-eeuwse ondergrondse Edinburgh, naar de unieke straten en ruimtes die bewaard gebleven zijn. Er zijn diverse karaktergidsen zoals koopman, dichter of dochter van Mary King. Elk personage biedt een uniek perspectief op het dagelijks leven toentertijd. Luister naar hun verhalen en stel je voor hoe het leven geweest moet zijn; dicht op elkaar wonend, met slechte hygiënische omstandigheden en de pest die slachtoffers bleef eisen. Voordat de tour van start gaat, kun je in de tentoonstellingsruimte meer te weten komen over het leven in de closes.The Real Mary King's Close is geen spookhuis en de verklede acteurs zijn er dan ook niet om bezoekers de stuipen op het lijf te jagen. De tour is informatief van aard.

Annie

Annie was een jong meisje dat honderden jaren geleden in Mary King's Close leefde. Ze raakte haar pop kwijt en is sindsdien ontroostbaar. De legende van Annie leeft voort onder de grond van Edinburgh, ze zou hier nog steeds rondzwerven op zoek naar haar geliefde pop. Sommige bezoekers denken haar aanwezigheid gevoeld te hebben, men zou haar zelfs hebben horen huilen! Bezoekers nemen speelgoed, knuffels en poppen mee, in de hoop dat ze hierdoor haar welverdiende rust vindt en haar geest niet meer rond hoeft te zwerven. Al het speelgoed dat bezoekers meebrengen, wordt eens in de zoveel tijd verzameld en gedoneerd aan een goed doel, bedoeld voor kinderen die door een zware tijd gaan

We end with whiskey

GELEGEN OP DE ROYAL MILE, lijkt World’s End Close een typisch steegje te zijn in een deel van de stad dat ooit een vismarkt was.

Records geven aan dat het vroeger werd aangeduid als Swift's Close in de 15e eeuw, naar een John Swyft; en later, Stanfield’s Close naar Sir James Stanfield, die vermoedelijk door zijn zoon was verdronken. Maar het was een toegangstol waardoor deze nu beroemde bezienswaardigheid bekend werd als World’s End Close.

Voordat architect James Craig halverwege de 18e eeuw de eerste iteratie van het uitgestrekte New Town-gebied van Edinburgh ontwierp, was de Schotse hoofdstad aanzienlijk kleiner dan nu, met een hoge bevolkingsdichtheid van voornamelijk arme inwoners. World's End Close had de stadsgrens gemarkeerd, aangezien het ooit in een poortgebouw was, de Netherbow Port genaamd, dat diende als een doorgang tussen de Royal Mile en de Canongate-regio van de oude binnenstad van Edinburgh.

Geïllustreerd als een imposant fort versierd met de hoofden van geëxecuteerde gevangenen, vereiste de Netherbow Port dat reizigers een vergoeding moesten betalen om zowel de poorten binnen te gaan als te verlaten. Daarom werden degenen die de tol niet konden betalen, hun hele leven opgesloten in Edinburgh.

Als je neerkijkt op de geplaveide straten van de Royal Mile, kun je af en toe koperen stenen tegenkomen. Deze stenen geven aan waar ooit gebouwen hebben gestaan. Hier bij The World’s End kun je zien waar de Netherbow Port zich bevond. Even verderop, bij het John Knox House, staat een toren met de bel die ooit luidde om aan te geven wanneer de poorten op het punt stonden te sluiten voor de nacht. U kunt binnen in de winkel vragen om de bel te zien, maar alleen als er iemand beschikbaar is om u de drie trappen op te brengen.

Calton Hill

Calton Hill is een 100 meter hoge heuvel gelegen in het centrum van de Schotse hoofdstad Edinburgh. De van oorsprong vulkanische berg ligt aan de oostelijke zijde van de New Town, omsloten door Regent Road, London Road, Leith Street en Leith Walk en grenzend aan de noordzijde aan de Royal Terrace en aan de zuidzijde aan St Andrew's House. De heuvel biedt rondom uitzicht over de stad en de wijdere omgeving.

Op Calton Hill staat een aantal opvallende bouwwerken, die voor een deel geënt zijn op klassieke Griekse gebouwen. Hieraan ontleent de heuvel de bijnaam 'Athene van het noorden'. Het meest in het oog springende bouwwerk is het onvoltooide 'National Monument', gebouwd tussen 1822 en 1829 door de architecten Charles Robert Cockerell en William Henry Playfair, naar het voorbeeld van het Parthenon in Athene. Het dient ter herdenking van de gevallenen tijdens de napoleontische oorlogen tussen 1803 en 1815. De bouw werd stilgelegd toen in 1829 de benodigde fondsen ontbraken.

Een ander op een Atheens bouwwerk geïnspireerd monument is dat voor de Schotse schrijver en filosoof Dugald Stewart. Het stamt uit 1831 en is eveneens van de hand van W.H. Playfair. Als voorbeeld diende het Atheense Monument van Lysicrates. Dit was ook de inspiratie voor de architect Thomas Hamilton voor diens ontwerp van het monument voor de Schotse nationale dichter Robert Burns aan Regent Street.

Op de heuvel bevindt zich verder een monument ter ere van admiraal Horatio Nelson. Het werd gebouwd tussen 1807 en 1815 en dient ter herinnering aan Nelsons historische overwinning in de Zeeslag bij Trafalgar in 1805. Het gebouw heeft de vorm van een telescoop en is voor toeristen toegankelijk om te beklimmen. Boven op het gebouw bevindt zich een tijdbal, die ooit diende ten behoeve van de scheepvaart en de exacte tijd van 13.00 uur aangaf. Hieraan gerelateerd is de 'One o'clock gun' die dagelijks om 13.00 uur wordt afgevuurd op Edinburgh Castle.

Op Calton Hill bevindt zich ook het uit de vroege 19e eeuw daterende stadsobservatorium en een monument ter herdenking van vijf Schotse 'politieke martelaren' die aan het eind van de 18e en het begin van de 19e eeuw ijverden voor parlementaire hervormingen. Zij werden gedeporteerd naar Australië en kregen pas na 15 jaar toestemming terug te keren naar Schotland.

THE SCOTT MONUMENT

You either love it or hate it. Ik houd ervan. Dit gotische gebouw is eigenlijk zo lelijk dat ‘ie weer mooi wordt. Is toch knap. Het gebouw was ooit zandkleurig, maar door alle uitlaatgassen is ‘ie nu volledig zwart gekleurd.

Happie doen !

Haggis balls in whiskey sauce en een dikke pot bier om het eventueel weg te spoelen . Eerlijk ......? Bij de eerste hap teveel bezig met de structuur en de ingrediënten van "Haggis". ( Haggis is een type vleesgerecht gemaakt van schapenhart, -long en -lever, vermalen met dierlijk vet (reuzel), ui, havermout, peper, zout, kruiden en bouillon. Oorspronkelijk werden de ingrediënten in een schapenmaag gestopt voordat het geheel werd gekookt. ). Maar echt , het was heerlijk . En het bier ook natuurlijk .

NATIONAL MUSEUM OF SCOTLAND

Deze twee musea zijn ondergebracht in een spectaculair gebouw, dat werd geopend in 1998. Er is voor ieder wat wils te zien of te doen: van geologie tot archeologie, van natuurlijke historie tot wetenschap en technologie. Ook zijn er wisselende kunsttentoonstellingen.

Het National Museum behandelt de ontstaansgeschiedenis van Schotland. De expositie begint met een uitleg over de geologische vorming. Zo leert u dat miljoenen jaren geleden Engeland en Schotland van elkaar gescheiden waren. Verder wordt verteld wie de eerste bewoners waren, waar ze vandaan kwamen en hoe het dierenleven zich ontwikkelde na de laatste IJstijd.

Er is veel aandacht voor de ontwikkeling van Schotland als natie, de rol die het speelde in de wereld en het Schotse koningshuis. Het is een verhaal met hoogte- en dieptepunten, van een welvarende staat, maar ook van een staat die vaak in conflict raakte. Verder leert u er over de wortels van de Schotse cultuur en de ontwikkeling van het religieuze leven.

In ‘Scotland Transformed’ wordt de periode behandeld vanaf de vereniging met Engeland (1707). Dit is de tijd van de industriële revolutie en de opkomst van textielindustrie. Er staat onder meer een weefgetouw, waar de typische Schotse ruit wordt geweven.

Het Royal Museum in Edinburgh biedt vele interactieve presentaties. Hier zullen vooral kinderen veel plezier aan beleven. Zo staat er een werkende stoommachine, ontdekken kinderen hoe ze zelf elektriciteit kunnen maken en is er aandacht voor de energie van de toekomst. In de transportafdeling staat niet alleen een heuse Formule 1 raceauto, je kan er ook plaatsnemen in een racesimulator en ervaren hoe het is om over een Formule 1 circuit te racen. Verder zijn er robots te zien (en te bedienen!), is er aandacht voor ruimtevaart en staat er het opgezette schaap Dolly, het eerste gekloonde dier ter wereld.

Happie doen maar weer .

De laatste avond alweer . 3 nachtjes is eigenlijk iets tekort voor een bezoek aan deze geweldig stad. Ik sluit niet uit dat we hier nog terugkomen .

We lopen naar de bushalte voor de rit naar het vliegveld en komen langs enkele gebouwen en straten waar ik spontaan een beetje pijn in een bepaald deel van m'n lichaam krijg . Ik wil absoluut niet de geschiedenis van deze plek weten. Move on ....snel.

Letś fly home